بتن خودمتراکم

یکی از ویژگی های مهم بتن کارایی آن است که به قابلیت جاگیری در قالب و شکل پذیری مرتبط میشود.بتن های با کارایی بالا بهتر در قالب جای گرفته و در اصطلاح کرمو نمیشود.در بتن های که کارایی پایین دارند با ویبره کردن یا سایر روش ها بتن را در قالب متراکم می کنند متراکم شدن بتن نفوذ پذیری بتن را پایین آورده در نتیجه دوام بتن افزایش می یابد.متراکم شدن بتن فاصله بین سنگدانه ها را کاهش میدهد و هوای مبحوس در بتن را خارج می کند با این کار مقاومت افزایش می یابد.

بتن خود متراکم self – consolidating concrete که به بتن scc مشهور است با استفاده از طرح اختلاط مخصوص و استفاده از ریزدانه ها بتن بدون نیاز به ویبره و تراکم تنها با نیرو ثقل وزن خود متراکم میشود . بتن خودمتراکم بعد از سخت شدن آزمایش های مشترکی با بتن های معمولی دارد.اما آزمایش های بتن خودمتراکم وقتی بتن تازه هست با آزمایش های بتن تازه تفاوت دارد برای مثال اسلامپ بتن در استاندارد ملی به شماره 2-3203 بین 10 تا 210 میلی متر تعریف شده است حال بتن خود متراکم معمولا بیشتر از 230 میشود در نتیجه برای کنترل کیفیت بتن خود متراکم از تجهیزات زیر استفاده میشود.

در بتن های خودمتراکم با توجه زمان واختلاف سطح بتن نتایج برسی می شود.

دستگاه تعیین کارپذیری به روش باکس L شکل
تعیین قابلیت جایگیری در قالب به روش باکس V
اندازه گیری قابلیت عبور بتن خود تراکم با استفاده از حلقه J
اندازه گیری قابلیت جایگیری بتن خودمتراکم در قالب به روش باکس U

تعیین قابلیت جایگیری در قالب به روش باکس V

شرح مختصری از دستگاه :

استاندارد : 9-3203 ISIRI

این دستگاه شامل یک قیف v شکل با حجم 12 لیتر مطابق استاندارد می باشد که از ورق های با ضخامت 3 میلی متر ساخته شده است . طراحی دریچه به شکلی است که در کمترین زمان باز شده و در زمان بسته بودن از عبور شیر آبه بتن جلو گیری کند.

به کمک این دستگاه قابلیت زمان عبور بتن از حفره بدون مانع (میلگرد) سنجیده می شود.

روش آزمایش :

سطح داخلی قیف را با پارچه مرطوب کنید.سطل با حداقل ظرفیت 15 لیتر زیر دستگاه بگذارید . بتن را بدون هیچ گونه تراکم و ویبره درون قیف ریخته به میزان زمان اعلام شده در استاندارد صبر کنید و دریچه را باز میکنید.از لحظه باز شدن دریجه تا زمان تخلیه قیف را گزارش کنید.